اینترنت و شبکه چیست و چه کاربردی دارد

در این پست از سایبت کام بلاگ قصد داریم روش کار کردن اینترنت و شبکه را برسی کنیم.

اینترنت که گاهی اوقات به سادگی "شبکه" نامیده می شود، یک سیستم جهانی از شبکه های کامپیوتری است. شبکه‌ای از شبکه‌ها که در آن کاربران هر رایانه می‌توانند، در صورت داشتن مجوز، اطلاعات را از هر رایانه دیگری دریافت کنند (و گاهی اوقات مستقیماً با کاربران رایانه‌های دیگر صحبت کنند). این طرح توسط آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته (ARPA) ایالات متحده در سال 1969 طراحی شد و برای اولین بار با نام ARPANET شناخته شد. هدف اولیه ایجاد شبکه‌ای بود که به کاربران یک کامپیوتر تحقیقاتی در یک دانشگاه اجازه می‌داد تا با رایانه‌های تحقیقاتی در دانشگاه‌های دیگر «صحبت کنند». یک مزیت جانبی طراحی ARPANet این بود که، از آنجایی که پیام‌ها می‌توانستند در بیش از چند جهت مسیریابی یا تغییر مسیر دهند، شبکه می‌توانست کار خود را ادامه دهد حتی اگر بخش‌هایی از آن در صورت حمله نظامی یا فاجعه‌ای دیگر از بین برود.

امروزه اینترنت یک تسهیلات عمومی، تعاونی و خودپایدار است که صدها میلیون نفر در سراسر جهان به آن دسترسی دارند. بسیاری از آنها به عنوان منبع اصلی از مصرف اطلاعات استفاده می کنند و به ایجاد و رشد اکو سیستم اجتماعی خود از طریق رسانه های اجتماعی و به اشتراک گذاری محتوا کمک می کند. علاوه بر این، تجارت الکترونیک و یا خرید آنلاین، به یکی از بزرگترین کاربردهای اینترنت تبدیل شده است.

اینترنت چگونه کار می کند

از نظر فیزیکی، اینترنت از بخشی از کل منابع شبکه های مخابراتی عمومی موجود در حال حاضر استفاده می کند. از نظر فنی، آنچه اینترنت را جدا می کند، استفاده آن از مجموعه ای از پروتکل ها به نام پروتکل کنترل انتقال/ پروتکل اینترنت (TCP/IP) است. دو تطبیق اخیر فناوری اینترنت، اکسترانت نیز از پروتکل TCP/IP استفاده می کنند.

اینترنت را می توان دارای دو جزء اصلی دانست: سخت افزار و پروتکل های شبکه. پروتکل‌ها، مانند مجموعه TCP/IP، مجموعه‌ای از قوانین را ارائه می‌کنند که دستگاه‌ها برای تکمیل وظایف باید از آنها پیروی کنند. بدون این مجموعه قوانین رایج، ماشین ها قادر به برقراری ارتباط با هم نیستند.

این پروتکل ها همچنین وظیفه ترجمه متن الفبایی یک پیام را به سیگنال های الکترونیکی دارند که می تواند از طریق اینترنت منتقل شود، و سپس دوباره به متن خوانا و الفبایی برگرداند.

سخت افزار، دومین جزء اصلی اینترنت، شامل همه چیز می شود، از کامپیوتر یا گوشی هوشمندی که برای دسترسی به اینترنت استفاده می شود تا کابل هایی که اطلاعات را از یک دستگاه به یک دستگاه دیگر منتقل می کنند. انواع دیگر سخت افزار ها عبارتند از: دکل های تلفن همراه، روترها و سرورها, ماهواره ها، رادیوها.

این انواع مختلف سخت افزار، اتصالات درون شبکه هستند. دستگاه‌هایی مانند رایانه‌ها، لپ‌تاپ‌ها و تلفن‌های هوشمند نقاط پایانی یا کلاینت‌ها هستند، در حالی که دستگاه‌هایی که اطلاعات را ذخیره می‌کنند سرورها هستند. خطوط انتقالی که داده‌ها را مبادله می‌کنند می‌توانند سیگنال‌های بی‌سیم از 4G و یا ماهواره‌ها و دکل‌های تلفن همراه یا خطوط فیزیکی مانند کابل‌ها و فیبر نوری باشند.

فرآیند انتقال اطلاعات از یک دستگاه به یک دستگاه دیگر به سوئیچینگ بسته متکی است. به هر رایانه متصل به اینترنت یک آدرس IP منحصر به فرد اختصاص داده می شود که امکان شناسایی دستگاه را فراهم می کند. هنگامی که یک دستگاه سعی می کند پیامی را به یک دستگاه دیگر ارسال کند، داده ها از طریق اینترنت به شکل بسته های قابل مدیریت ارسال می شوند. به هر بسته یک شماره پورت منحصر به فرد اختصاص داده می شود که آن را به نقطه پایانی خود متصل می کند.

بسته ای که دارای آدرس IP منحصر به فرد و شماره پورت است، می تواند از متن حروف الفبا به سیگنال های الکترونیکی با حرکت در لایه های مدل OSI از لایه برنامه بالا به لایه فیزیکی پایین ترجمه شود. سپس پیام از طریق اینترنت ارسال می شود، جایی که توسط روتر ارائه دهنده خدمات اینترنت یا همان (ISP) دریافت می شود. روتر آدرس مقصد اختصاص داده شده به هر بسته را بررسی می کند و بعد تعیین می کند که کجا آن را ارسال کند.

در نهایت بسته به مشتری می رسد و به صورت معکوس از لایه فیزیکی پایین مدل OSI به لایه برنامه بالا حرکت می کند. در طی این فرآیند، داده‌های مسیریابی شماره پورت و آدرس IP از بسته حذف می‌شوند، بنابراین به داده‌ها اجازه می‌دهند به متن الفبایی ترجمه شوند و فرآیند انتقال تکمیل شود.

موارد استفاده از اینترنت

به طور کلی, اینترنت می تواند برای برقراری ارتباط در فواصل بزرگ یا کوچک، به اشتراک گذاری اطلاعات در هر نقطه از جهان و دسترسی به اطلاعات یا پاسخ تقریباً به هر سؤالی در لحظه استفاده شود.

چند مورد خاص از نحوه استفاده از اینترنت عبارتند از:

• رسانه های اجتماعی و به اشتراک گذاشتن محتوا
• پست الکترونیکی و سایر اشکال ارتباطی، مانند گفتگوی اینترنتی (IRC)، تلفن اینترنتی، پیام‌رسانی فوری، ویدئو کنفرانس
• آموزش و بهبود خود از طریق دسترسی به برنامه های مدرک آنلاین، دوره ها و کارگاه ها و جست‌وجوی شغل - هم کارفرما و هم متقاضی از اینترنت برای ارسال موقعیت‌های آزاد، درخواست شغل و استخدام افرادی که در سایت‌های شبکه‌های اجتماعی مانند لینکدین یافت می‌شوند، استفاده می‌کنند.

نمونه های دیگر عبارتند از:

• گروه ها و انجمن های گفتگوی آنلاین
• دوستیابی آنلاین
• بازی آنلاین
• پژوهش
• خواندن روزنامه ها و مجلات الکترونیکی
• خرید آنلاین یا تجارت الکترونیک.

تفاوت بین شبکه جهانی وب و اینترنت

تفاوت اصلی بین وب جهانی و اینترنت (WWW یا وب) این است که اینترنت یک اتصال جهانی از شبکه ها است در حالی که وب مجموعه ای از اطلاعات است که با استفاده از اینترنت قابل دسترسی است. به عبارت دیگر، اینترنت زیرساخت است و وب یک سرویس در بالا است.

وب پرکاربردترین بخش اینترنت است. ویژگی برجسته آن فرامتن است، روشی برای ارجاع متقابل فوری. در بیشتر وب سایت ها، کلمات یا عبارات خاصی در متنی با رنگی متفاوت از بقیه ظاهر می شوند و هنگامی که کاربر یکی از این کلمات یا عبارات را انتخاب می کند، به سایت یا صفحه مربوطه منتقل می شود. دکمه ها، تصاویر یا بخش هایی از تصاویر نیز به عنوان لینک استفاده می شوند.

وب امکان دسترسی به میلیاردها صفحه از اطلاعات را فراهم می کند. وبگردی از طریق یک مرورگر وب انجام می شود که محبوب ترین آنها گوگل کروم، فایرفاکس و اینترنت اکسپلورر هستند. ظاهر وب سایت های خاص ممکن است بسته به مرورگر مورد استفاده کمی متفاوت باشد. نسخه های بعدی یا به روز شده یک مرورگر خاص می توانند ویژگی های پیچیده تری مانند انیمیشن، واقعیت مجازی، صدا و فایل های موسیقی را ارائه دهند.

امنیت و اینترنت

حجم زیادی از اطلاعات، چه عمومی و چه خصوصی، در سراسر اینترنت جمع آوری می شود و کاربران را در معرض خطر نقض داده ها و سایر تهدیدات امنیتی قرار می دهد. هکرها و کرکرها می توانند به شبکه ها و سیستم ها نفوذ کنند و اطلاعاتی مانند اطلاعات ورود به سیستم شما یا سوابق حساب بانکی شما و کارت اعتباری را سرقت کنند.

اقداماتی که می توان برای محافظت از حریم خصوصی آنلاین انجام داد عبارتند از:

• نصب آنتی ویروس و آنتی بدافزار
• ایجاد کردن رمزهای عبور دشوار و متنوع که حدس زدن آنها غیرممکن است.
• استفاده از یک شبکه خصوصی مجازی (VPN) یا حداقل یک حالت مرور خصوصی، مانند پنجره ناشناس Google Chrome.
• فقط با استفاده از HTTPS
• خصوصی کردن تمام حساب های رسانه های اجتماعی
• غیرفعال کردن تکمیل خودکار
• خاموش کردن GPS دستگاه
• در حال به‌روزرسانی کوکی‌ها، بنابراین هر زمان که کوکی نصب شود، هشدار ارسال می‌شود.
• به جای بستن برگه یا پنجره، از حساب‌ها خارج شوید.
• استفاده از احتیاط در مورد ایمیل های هرزنامه و هرگز باز کردن یا دانلود محتوا از منابع ناشناس.
• هنگام دسترسی به Wi-Fi عمومی یا نقاط اتصال احتیاط کنید.

علاوه بر این، عنصری از اینترنت به نام وب تاریک وجود دارد. وب تاریک از طریق مرورگرهای استاندارد پنهان و غیرقابل دسترسی است. در عوض، از مرورگرهای Tor و I2P استفاده می کند که به کاربران اجازه می دهد کاملاً ناشناس بمانند. در حالی که این ناشناس ماندن می تواند راهی عالی برای محافظت از امنیت و آزادی بیان یک کاربر آنلاین یا برای پنهان نگه داشتن داده های طبقه بندی شده توسط دولت باشد، وب تاریک همچنین محیطی را ایجاد می کند که جرایم سایبری، انتقال کالاهای غیرقانونی و تروریسم را تسهیل می کند.

تاثیر اجتماعی اینترنت

تأثیر اجتماعی اینترنت را می توان هم منفی و هم مثبت دید. از یک طرف، مردم استدلال می کنند که اینترنت خطر انزوا و کناره گیری از جامعه را افزایش داده است و به افزایش واکنش احساسی به نام FOMO یا ترس از دست دادن اشاره می کند. از سوی دیگر، مردم بر این باورند که اینترنت تأثیر معکوس بر جامعه داشته است و استدلال می‌کنند که اینترنت مشارکت مدنی و اجتماعی بودن و شدت روابط را افزایش می‌دهد.

چه تأثیرات خوب یا بد باشد، اینترنت نحوه تعامل و اتصال جامعه را تغییر داده است. یکی از نمونه های تغییر، افزایش تمرکز بر رشد شخصی و کاهش در جامعه ای است که توسط کار، خانواده و فضا تعیین می شود. مردم اکنون در حال ایجاد روابط اجتماعی بر اساس علایق، پروژه ها و ارزش های فردی هستند. جوامع توسط افراد همفکر نه تنها به صورت آفلاین و حضوری، بلکه از طریق اینترنت و انبوهی از محیط های آنلاین که ایجاد و ارائه می کند، شکل می گیرند. سایت‌های شبکه‌های اجتماعی - مانند فیس‌بوک و لینکدین - به پلتفرم‌های ترجیحی هم برای مشاغل و هم برای افرادی تبدیل شده‌اند که به دنبال انجام انواع کارها و برقراری ارتباط با دیگران هستند.

تاریخچه اینترنت

ARPANet، سلف اینترنت، برای اولین بار در سال 1969 به کار گرفته شد. در سال 1983، ARPANet به استفاده از مجموعه پروتکل شبکه باز TCP/IP تبدیل شد و در سال 1985، شبکه بنیاد ملی علوم (NSFN) این شبکه را برای اتصال کامپیوتر دانشگاه طراحی کرد.

ارتباطات از طریق اینترنت در سال 1989 زمانی که پروتکل انتقال ابرمتن (HTTP) ایجاد شد، به شدت بهبود یافت و به پلتفرم های مختلف رایانه ای توانایی اتصال به سایت های اینترنتی مشابه را داد. در سال 1993، مرورگر وب Mosaic ایجاد شد.

اینترنت در طول سالیان عمر خود به رشد و تکامل خود ادامه داده است. به عنوان مثال، IPv6 برای پیش بینی گسترش عظیم در آینده در تعداد آدرس های IP موجود طراحی شده است. در یک توسعه مرتبط، IoT محیط رو به رشدی است که در آن تقریباً هر موجودیت یا شیئی را می توان با یک شناسه منحصر به فرد (UID) و توانایی انتقال خودکار داده ها از طریق اینترنت ارائه کرد.