اصلی ترین نشانه های پاره شدن تاندون پا چیست

اگر میخواهید اصلی ترین نشانه های پاره شدن تاندون پا را بدانید تا انتهای این مطلب از سایت کام بلاگ, با ما همراه باشید.

پارگی تاندون آشیل آسیبی هست که پشت ساق پای شما را تحت تاثیر زیادی قرار می دهد. این بیماری عمدتاً در افرادی که ورزش های تفریحی انجام می دهند رخ خواهد داد، ولی ممکن است برای هرکس دیگری هم اتفاق بیفتد.

تاندون آشیل یک طناب فیبری قوی و محکم است که ماهیچه های پشت ساق پا را به استخوان پاشنه پای شما متصل می کند. اگر تاندون آشیل خود را بیش از حد مجاز کشش دهید، ممکن است به طور جزئی یا کامل پاره شود.

اگر تاندون آشیل پاره شود ممکن است صدای پارگی را بشنوید و به دنبال آن یک درد شدید و فوری در پشت مچ پا و ساق پای شما ایجاد شود که احتمالاً بر توانایی شما در راه رفتن درست تأثیر می گذارد. جراحی بیشتر برای ترمیم پارگی انجام می شود. با این حال، برای بسیاری از افراد دیگر، درمان غیرجراحی به همان اندازه کار می کند.

علائم پارگی تاندون پا

اگر ممکن است هیچ علامتی با پارگی تاندون آشیل نداشته باشید، اکثر افراد این موارد را دارند :

• احساس لگد زدن به ساق پا
• درد شدید، و تورم در نزدیکی پاشنه پا
• ناتوانی در خم کردن پایتان به سمت پایین
• ناتوانی در ایستادن روی انگشت های پای آسیب دیده
• صدای ترکیدن در هنگام آسیب دیدگی

چه زمانی به پزشک مراجعه کنید.

• در صورت شنیدن صدای ترک در پاشنه خود، به خصوص اگر پس از آن نمی توانید به درستی راه بروید، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

علل

تاندون آشیل به شما کمک خواهد کرد تا پای خود را به سمت پایین بگیرید روی انگشتان پا بلند شوید و هنگام راه رفتن پای خود را فشار دهید. شما هر بار که راه می روید و پای خود را حرکت می دهید به آن تکیه می کنید.

پارگی معمولاً در بخشی از تاندون شما رخ می دهد که در فاصله 2 1/2 اینچ (حدود 6 سانتی متر) از نقطه اتصال آن به استخوان پاشنه قرار دارد. این بخش ممکن است مستعد پارگی باشد زیرا جریان خون ضعیف است که همچنین می تواند توانایی آن را برای بهبودی مختل کند.

پارگی اغلب به دلیل افزایش ناگهانی فشار روی تاندون آشیل شما ایجاد می شود. نمونه های رایج عبارتند از :

افزایش مقدار مشارکت ورزشی به ویژه در ورزش هایی که شامل پریدن است.
سقوط از ارتفاع.
قدم گذاشتن در یک سوراخ.

عوامل خطر

عواملی که خطر پارگی تاندون آشیل را افزایش می دهند عبارتند از :

اوج سن پارگی تاندون آشیل 30 تا 40 سالگی است.

در رابطه ی جنسی احتمال پارگی تاندون آشیل در مردان تا 5 برابر بیشتر از زنان است.

ورزش های تفریحی. آسیب های تاندون آشیل بیشتر در طول ورزش هایی رخ می دهد که شامل دویدن، پریدن و شروع و توقف ناگهانی است - مانند فوتبال، بسکتبال و تنیس.

تزریق استروئید پزشکان گاهی اوقات برای کاهش درد و التهاب، استروئید را به مفصل مچ پا تزریق می کنند. این دارو می تواند تاندون های مجاور را ضعیف کند و با پارگی تاندون آشیل همراه است.

آنتی بیوتیک های خاص آنتی بیوتیک های فلوروکینولون، مانند سیپروفلوکساسین (سیپرو) یا لووفلوکساسین (لواکین)، خطر پارگی تاندون آشیل شما را افزایش می دهند. 
داشتن چاقی و اضافه وزن به تاندون فشار بیشتری وارد می کند.

جلوگیری

برای کاهش احتمال ابتلا به مشکلات تاندون آشیل نکات زیر را دنبال کنید :

کشش و تقویت عضلات ساق پا ساق پا خود را آنقدر بکشید که کشش قابل توجهی را احساس کنید اما درد نداشته باشید. در طول کشش پرش نکنید. تمرینات تقویت کننده ساق پا همچنین می تواند به عضلات و تاندون کمک کند تا نیروی بیشتری جذب کنند و از آسیب جلوگیری کنند.

تمرینات خود را تغییر دهید ورزش‌های پرتقابل، مانند دویدن، با ورزش‌های کم‌تأثیر مانند پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری یا شنا را جایگزین کنید. از فعالیت هایی که استرس بیش از حد به تاندون آشیل شما وارد می کند، مانند دویدن در تپه و فعالیت های پرش خودداری کنید.

از دویدن روی سطوح لغزنده خودداری کنید یا آن را محدود کنید. برای تمرینات در هوای سرد لباس مناسب بپوشید و کفش های ورزشی مناسب با بالشتک مناسب در پاشنه بپوشید.

شدت تمرین را به آرامی افزایش دهید. آسیب به تاندون آشیل شما معمولاً پس از افزایش ناگهانی شدت تمرین رخ می دهد. مدت و دفعات تمرین خود را حداکثر تا 10 درصد در هفته افزایش دهید.